Αυστηρώς λαϊκόν/Afstiros Laikon (2007) is an album in which Manolis Lidakis had vitalized many of the traditional laiko songs belonging to many important composers of Greek Music, such as Stelios Kazantzidis; and also had collaborated with such important contemporary musical profiles such as Orfeas Peridis, Melina Kana, Akis Panou and so on. This album is fully laikon, in all senses, both old and new. However, thanks to the great vocal, all the songs have a fresh tune which the listener enjoys very much.
Here is the tracklist:
1) Δηλητήριο στη φλέβα (συμμετέχει η Μαρία Σπυροπούλου)
2) Άστε με απόψε μοναχό
3) Αν είναι η αγάπη έγκλημα
4) Μετάνιωσες
5) Γιατί πολύ σ' αγάπησα
6) Ήταν ψεύτικα
7) Πυρετός
8) Πάρε τα χνάρια (συμμετέχει η Μαρία Σπυροπούλου)
9) Το θολωμένο μου μυαλό
10) Πριγκηπέσα
11) Είναι σκοτάδι (συμμετέχει η Μαρία Σπυροπούλου)
12) Πικρό τσιγάρο ο χωρισμός \
13) Το τραγούδι των γύφτων (Μπαλαμός)
14) Στάγδην βραδέως
15) Το παράπονο (συμμετέχει η Μαρία Σπυροπούλου)
16) Λαϊκός τραγουδιστής
17) Πέντε Έλληνες στον Άδη
Lyrics are given below:
1) Δηλητήριο στη φλέβα
Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Λιδάκης
Δηλητήριο στη φλέβα
είναι το δικό μου αίμα
και οχιά να με τσιμπήσει
κι αυτή καλέ μου, καλέ μου θα ψοφήσει.
(Τα μαύρα φίδια, τα δηλητηριώδη)
Χρόνια στην παλιά παράγκα,
την εβγάζω με τον μάγκα
στην κλωστή και στο βελόνι
και ο σεβντάς μου καλέ μου μεγαλώνει.
Όμορφέ μου μαχαλά μου,
ταβερνιάρη κουβαρντά μου
βάλε ούζο στα ποτήρια
να γλεντήσουν καλέ μου τα μπατίρια.
Dhlhtήrio sth flέba
eίnai to dikό moy aίma
kai ochiά na me tsimpήsei
ki aytή kalέ moy, kalέ moy tha psofήsei.
(Ta maύra fίdia, ta dhlhthriώdh)
Chrόnia sthn paliά parάgka,
thn ebgάzw me ton mάgka
sthn klwstή kai sto belόni
kai o sebntάs moy kalέ moy megalώnei.
Όmorfέ moy machalά moy,
taberniάrh koybarntά moy
bάle oύzo sta potήria
na glentήsoyn kalέ moy ta mpatίria.
2) Άσ' τε με απόψε μοναχό
Στίχοι: Μιχάλης Τουτουντζής
Μουσική: Αντώνης Ρεπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Διονυσίου
Υπάρχει μέσα στο μυαλό
κάποιο παράθυρο αδειανό
που πάει στα περασμένα
κι όταν θολώνει το μυαλό
απ' το παράθυρο κοιτώ
τα χρόνια τα χαμένα
Άστε με απόψε μοναχό,
να μείνω εγώ κι εκείνη
μαζί με την ανάμνηση
που απ' το μυαλό δε σβήνει
Κι αν νιώσω αγάπη μια βραδιά
σ' άλλης γυναίκας αγκαλιά
το ψέμα δεν κρατάει
στο παραθύρι τ' ανοιχτό
κάποια στιγμή θα ξεχαστώ
που στα παλιά με πάει
Άστε με απόψε μοναχό,
να μείνω εγώ κι εκείνη
μαζί με την ανάμνηση
που απ' το μυαλό δε σβήνει
Ypάrchei mέsa sto myalό
kάpoio parάthyro adeianό
poy pάei sta perasmέna
ki όtan tholώnei to myalό
ap' to parάthyro koitώ
ta chrόnia ta chamέna
Άste me apόpse monachό,
na meίnw egώ ki ekeίnh
mazί me thn anάmnhsh
poy ap' to myalό de sbήnei
Ki an niώsw agάph mia bradiά
s' άllhs gynaίkas agkaliά
to psέma den kratάei
sto parathύri t' anoichtό
kάpoia stigmή tha xechastώ
poy sta paliά me pάei
Άste me apόpse monachό,
na meίnw egώ ki ekeίnh
mazί me thn anάmnhsh
poy ap' to myalό de sbήnei
3) Αν είναι η αγάπη έγκλημα
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
Αν είν' η αγάπη έγκλημα
έχω εγκληματίσει
και συνεχώς θα εγκληματώ
αφού δεν το μετανοώ
που σ' έχω αγαπήσει
Μα αν ειν' η αγάπη σφάλμα βαρύ
να τη δικάσει ποιος μπορεί
Αν ειν' η αγάπη έγκλημα
μόνο οι καρδιές το ξέρουν
ας δικαστώ κι εγώ μ' αυτές
τις εγκληματικές καρδιές
που κλαίνε κι υποφέρουν
Μα αν ειν' η αγάπη σφάλμα βαρύ
να τη δικάσει ποιος μπορεί
An eίn' h agάph έgklhma
έchw egklhmatίsei
kai synechώs tha egklhmatώ
afoύ den to metanoώ
poy s' έchw agapήsei
Ma an ein' h agάph sfάlma barύ
na th dikάsei poios mporeί
An ein' h agάph έgklhma
mόno oi kardiέs to xέroyn
as dikastώ ki egώ m' aytέs
tis egklhmatikέs kardiέs
poy klaίne ki ypofέroyn
Ma an ein' h agάph sfάlma barύ
na th dikάsei poios mporeί
4) Μετάνιωσες
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
Έφυγες απάνω στο θυμό σου
κι ήταν η φυγή σου θάνατός σου
γιατί ο χρόνος είναι δικαστής
Είχες το θάρρος να μ' αφήσεις
χωρίς και να με χαιρετίσεις
και τώρα συλλογίσου
μες στην καταστροφή σου
το χέρι μου ζητάς για να πιαστείς
Μετάνιωσες - αλλά σ' έχω ξεχάσει
κι ο πόνος μου κι αυτός έχει περάσει
η πονεμένη μου καρδιά
βρήκε αλλού παρηγοριά
κι αν μετάνιωσες το τρένο τό 'χεις χάσει
Νόμιζες πως θα σε περιμένω
να με βρεις γυρνώντας νικημένο
και πως θα σου ανοίξω για να μπεις
Μα το φαρμάκι σου που πήρα
μου έδωσε δύναμη και πείρα
και ούτε θα σ' ανοίξω
και ούτε θα σ' αγγίξω
και δεν ακούω ό,τι κι αν μου πεις
Έfyges apάnw sto thymό soy
ki ήtan h fygή soy thάnatόs soy
giatί o chrόnos eίnai dikastήs
Eίches to thάrros na m' afήseis
chwrίs kai na me chairetίseis
kai tώra syllogίsoy
mes sthn katastrofή soy
to chέri moy zhtάs gia na piasteίs
Metάniwses - allά s' έchw xechάsei
ki o pόnos moy ki aytόs έchei perάsei
h ponemέnh moy kardiά
brήke alloύ parhgoriά
ki an metάniwses to trέno tό 'cheis chάsei
Nόmizes pws tha se perimέnw
na me breis gyrnώntas nikhmέno
kai pws tha soy anoίxw gia na mpeis
Ma to farmάki soy poy pήra
moy έdwse dύnamh kai peίra
kai oύte tha s' anoίxw
kai oύte tha s' aggίxw
kai den akoύw ό,ti ki an moy peis
5) Γιατί πολύ σ' αγάπησα
Στίχοι: Γιάννης Καλπούζος
Μουσική: Ορφέας Περίδης
Πρώτη εκτέλεση: Ορφέας Περίδης
Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Λιδάκης
Στης μοναξιάς το δέντρο κάθισα
και δίψασα και ρίζωσα.
και τίναξα τα φύλλα του
και τον κορμό του ασήμωσα.
Γιατί πολύ σ' αγάπησα
γιατί δεν αγαπώ εμένα.
γιατί ζωή δεν κράτησα
κι αυτή την άφησα σ' εσένα.
Στης μοναξιάς το δέντρο κάθισα
το χάραξα και μάτωσα.
περίσσευαν τα χέρια μου
και για κλαδιά του τα 'δωσα.
Γιατί πολύ σ' αγάπησα
γιατί δεν αγαπώ εμένα.
γιατί ζωή δεν κράτησα
κι αυτή την άφησα σ' εσένα.
Sths monaxiάs to dέntro kάthisa
kai dίpsasa kai rίzwsa.
kai tίnaxa ta fύlla toy
kai ton kormό toy asήmwsa.
Giatί polύ s' agάphsa
giatί den agapώ emέna.
giatί zwή den krάthsa
ki aytή thn άfhsa s' esέna.
Sths monaxiάs to dέntro kάthisa
to chάraxa kai mάtwsa.
perίsseyan ta chέria moy
kai gia kladiά toy ta 'dwsa.
Giatί polύ s' agάphsa
giatί den agapώ emέna.
giatί zwή den krάthsa
ki aytή thn άfhsa s' esέna.
6) Ήταν ψεύτικα
Στίχοι: Άκης Πάνου
Μουσική: Άκης Πάνου
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Διονυσίου
Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Λιδάκης
Ήταν ψεύτικα
τα γλυκόλογα της όλα
ήταν ψεύτικα
βρήκα την καταστροφή μου
κι ερωτεύτηκα
όλα ψεύτικα
Ήταν κάλπικα
τα φιλιά που μου πουλούσε
ήταν κάλπικα
κι όταν είδα την αλήθεια
πόσο ντράπηκα
όλα κάλπικα
Ήταν θάνατος
το πιοτό που με κερνούσε
ήταν θάνατος
και δεν είμαι από πέτρα
ούτε αθάνατος
ήταν θάνατος
Ήtan pseύtika
ta glykόloga ths όla
ήtan pseύtika
brήka thn katastrofή moy
ki erwteύthka
όla pseύtika
Ήtan kάlpika
ta filiά poy moy poyloύse
ήtan kάlpika
ki όtan eίda thn alήtheia
pόso ntrάphka
όla kάlpika
Ήtan thάnatos
to piotό poy me kernoύse
ήtan thάnatos
kai den eίmai apό pέtra
oύte athάnatos
ήtan thάnatos
7) Πυρετός
Στίχοι: Ελένη Τσουκαρέλη
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Λιδάκης
Όλοι μου οι φίλοι βρίσκουν το ταίρι
σαν παίρνει και νυχτώνει
μόνον εμένα του έρωτά σου
ο πυρετός με λιώνει.
Μα η δική σου αγάπη
του βάλτου είναι λουλούδι
που απ' το δικό μου δάκρυ
τρέφεται το πικρό.
Όλοι μου οι φίλοι βρίσκουν το ταίρι....
Πολύ το θέλω να σε μισήσω
ν' ανοίξουν τα φτερά μου
μα μόλις κάνω ν' αποφασίσω
"όχι" μου λέει η καρδιά μου.
Όloi moy oi fίloi brίskoyn to taίri
san paίrnei kai nychtώnei
mόnon emέna toy έrwtά soy
o pyretόs me liώnei.
Ma h dikή soy agάph
toy bάltoy eίnai loyloύdi
poy ap' to dikό moy dάkry
trέfetai to pikrό.
Όloi moy oi fίloi brίskoyn to taίri....
polύ to thέlw na se misήsw
n' anoίxoyn ta fterά moy
ma mόlis kάnw n' apofasίsw
"όchi" moy lέei h kardiά moy.
8) Πάρε τα χνάρια
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης & Λίτσα Διαμάντη ( Ντουέτο )
Πάρε τα χνάρια π' άφησαν τα μαύρα δάκρυά μου
κι έλα απόψε να με βρεις εκεί στην ερημιά μου
Βήμα - βήμα, δάκρυ - δάκρυ, θα με βρεις σε κάποιαν άκρη
να κλαίω για σέν' αγάπη μου, που τωρα ζεις μακριά μου
Αντιλαλούν οι ρεματιές όταν αναστενάζω
και απ' την καρδιά μου βγαίνουν φωτιές για σένα όταν σπαράζω.
Πάρε τα 'χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς
Δακρύζουν μάτια και καρδιές όταν αναστενάζω
κι' από τα στήθια βγαίνουν φωτιές για σένα όταν σπαράζω.
Πάρε τα χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς.
pάre ta chnάria p' άfhsan ta maύra dάkryά moy
ki έla apόpse na me breis ekeί sthn erhmiά moy
Bήma - bήma, dάkry - dάkry, tha me breis se kάpoian άkrh
na klaίw gia sέn' agάph moy, poy twra zeis makriά moy
Antilaloύn oi rematiέs όtan anastenάzw
kai ap' thn kardiά moy bgaίnoyn fwtiέs gia sέna όtan sparάzw.
pάre ta 'chnάria na me breis kai sώse me afoύ mporeίs
Dakrύzoyn mάtia kai kardiέs όtan anastenάzw
ki' apό ta stήthia bgaίnoyn fwtiέs gia sέna όtan sparάzw.
pάre ta chnάria na me breis kai sώse me afoύ mporeίs.
9)Το θολωμένο μου μυαλό
Στίχοι: Άκης Πάνου
Μουσική: Άκης Πάνου
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
Στο θολωμένο μου μυαλό
ο κόσμος είναι μια σταλιά,
κάτι σκιές απ' τα παλιά
και κάποιο πάθος μου τρελό.
Και κάποιο πάθος μου τρελό,
στο θολωμένο μου μυαλό.
Το θολωμένο μου μυαλό
μ' έχει προδώσει προ πολλού,
του λέω αλλού και τρέχει αλλού,
με κάνει και παραμιλώ.
Με κάνει και παραμιλώ,
το θολωμένο μου μυαλό.
Του θολωμένου μου μυαλού
τους εφιάλτες τραγουδώ,
κι αν σας επίκρανα ως εδώ,
φταίει το πάθος του τρελού.
Φταίει το πάθος του τρελού,
του θολωμένου μου μυαλού.
Sto tholwmέno moy myalό
o kόsmos eίnai mia staliά,
kάti skiέs ap' ta paliά
kai kάpoio pάthos moy trelό.
Kai kάpoio pάthos moy trelό,
sto tholwmέno moy myalό.
To tholwmέno moy myalό
m' έchei prodώsei pro polloύ,
toy lέw alloύ kai trέchei alloύ,
me kάnei kai paramilώ.
Me kάnei kai paramilώ,
to tholwmέno moy myalό.
Toy tholwmέnoy moy myaloύ
toys efiάltes tragoydώ,
ki an sas epίkrana ws edώ,
ftaίei to pάthos toy treloύ.
Ftaίei to pάthos toy treloύ,
toy tholwmέnoy moy myaloύ.
10) Πριγκιπέσα
Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες: Μπάμπης Τσέρτος || Μανώλης Λιδάκης
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
πώς να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια
θα συμμορφωθώ.
Μα είναι δώρο άδωρο
ν' αλλάξεις χαρακτήρα
τζάμπα κρατάς λογαριασμό
τζάμπα σωστός με το στανιό.
Έξω φυσάει αέρας
κι όμως μέσα μου
μέσα σ' αυτό το σπίτι
πριγκιπέσα μου,
το φως σου και το φως
χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος
κι ο χαρακτήρας μας.
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη
μ' έβγαλαν σωστό.
Ξημερώματα στο δρόμο
ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου
και χάνω το μυαλό μου.
Άlla thέlw ki άlla kάnw
pώs na soy to pw
έlega pernoύn ta chrόnia
tha symmorfwthώ.
Ma eίnai dώro άdwro
n' allάxeis charaktήra
tzάmpa kratάs logariasmό
tzάmpa swstόs me to staniό.
Έxw fysάei aέras
ki όmws mέsa moy
mέsa s' aytό to spίti
prigkipέsa moy,
to fws soy kai to fws
choreύoyn gύrw mas
apίsteytos o kόsmos
ki o charaktήras mas.
Άlla thέlw ki άlla kάnw
ki έftasa ws edώ
lάthh strabά kai pάthh
m' έbgalan swstό.
Xhmerώmata sto drόmo
rίchnw petoniά
piάnw ton eaytό moy
kai chάnw to myalό moy.
11) Είναι σκοτάδι
Στίχοι: Γιώργος Αθανασόπουλος
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες: Μελίνα Κανά || Μανώλης Λιδάκης
Όλα μας τα 'παν οι σοφοί
και με το παραπάνω
κορώνα γράμματα η ζωή
μα εγώ το κέρμα χάνω
Βλέπω τους φίλους τους παλιούς
να λένε δεν πειράζει
ψυχή που δεν αμάρτησε
ποτέ της δεν αγιάζει
Είναι σκοτάδι μάτια μου
πάντα σ' αυτή την πλάση
μια χαραμάδα αφήνουμε
το φως για να περάσει
Να μπούνε χρώματα φωνές
όνειρα και ταξίδια
να κλέψουμε απ' τους Θεούς
πανάκριβα στολίδια
Μια ρουφηξιά είναι η ζωή
της άνοιξης μια μέρα
μια ανάσα ένας στεναγμός
στο δροσερό αέρα
Καραβοκύρισσα καλή
δώσ' μου την αγκαλιά σου
κι ας είναι δηλητήριο
στα χείλη τα φιλιά σου
Είναι σκοτάδι μάτια μου...
Όla mas ta 'pan oi sofoί
kai me to parapάnw
korώna grάmmata h zwή
ma egώ to kέrma chάnw
Blέpw toys fίloys toys palioύs
na lέne den peirάzei
psychή poy den amάrthse
potέ ths den agiάzei
Eίnai skotάdi mάtia moy
pάnta s' aytή thn plάsh
mia charamάda afήnoyme
to fws gia na perάsei
Na mpoύne chrώmata fwnέs
όneira kai taxίdia
na klέpsoyme ap' toys Theoύs
panάkriba stolίdia
Mia royfhxiά eίnai h zwή
ths άnoixhs mia mέra
mia anάsa έnas stenagmόs
sto droserό aέra
Karabokύrissa kalή
dώs' moy thn agkaliά soy
ki as eίnai dhlhtήrio
sta cheίlh ta filiά soy
Eίnai skotάdi mάtia moy...
12) Πικρό τσιγάρο ο χωρισμός
Στίχοι: Γιάννης Καρασάββας
Μουσική: Γιάννης Καρασάββας
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
Βρέχει ο Θεός απόψε
θα 'ναι μόνος του κι Αυτός
Θεέ μου, τη ζωή μου κόψε
δεν αντέχω μοναχός
Πικρό τσιγάρο ο χωρισμός
με λειώνει και με καίει
ο κόσμος έγινε μικρός
για όλα εκείνη φταίει
Πικρό τσιγάρο ο χωρισμός
με λειώνει και με καίει
ο κόσμος έγινε μικρός
για όλα εκείνη φταίει
Βρέχει στα πεσμένα φύλλα
και στο χώμα το ξερό
μια πικρή γεύση στα χείλια
απ' το φιλί σου το στερνό
Πικρό τσιγάρο ο χωρισμός
με λειώνει και με καίει
ο κόσμος έγινε μικρός
για όλα εκείνη φταίει
Πικρό τσιγάρο ο χωρισμός
με λειώνει και με καίει
ο κόσμος έγινε μικρός
για όλα εκείνη φταίει
Brέchei o Theόs apόpse
tha 'nai mόnos toy ki Aytόs
Theέ moy, th zwή moy kόpse
den antέchw monachόs
pikrό tsigάro o chwrismόs
me leiώnei kai me kaίei
o kόsmos έgine mikrόs
gia όla ekeίnh ftaίei
pikrό tsigάro o chwrismόs
me leiώnei kai me kaίei
o kόsmos έgine mikrόs
gia όla ekeίnh ftaίei
Brέchei sta pesmέna fύlla
kai sto chώma to xerό
mia pikrή geύsh sta cheίlia
ap' to filί soy to sternό
pikrό tsigάro o chwrismόs
me leiώnei kai me kaίei
o kόsmos έgine mikrόs
gia όla ekeίnh ftaίei
pikrό tsigάro o chwrismόs
me leiώnei kai me kaίei
o kόsmos έgine mikrόs
gia όla ekeίnh ftaίei
13) Το τραγούδι των γύφτων
Δεν έχω τόπο, δεν έχω ελπίδα,
δε θα με χάσει καμιά πατρίδα
και με τα χέρια μου και την καρδιά μου
φτιάχνω τσαντίρια στα όνειρά μου
Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό
και το λουμνό τ'αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό
Και τα γκανίκια μας όταν χορεύουν,
με χασταρώματα που σε μαγεύουν,
κουνάνε σώματα και τα πιτέ τους,
μέσα σε κλείνουνε στις αγκαλιές τους.
Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό,
και το λουμνό τ'αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό
Den έchw tόpo, den έchw elpίda,
de tha me chάsei kamiά patrίda
kai me ta chέria moy kai thn kardiά moy
ftiάchnw tsantίria sta όneirά moy
Nάis mpalamό, nάis mpalamό
kai to loymnό t'afentikό
nάgia dόmles atzέi mpalamό
Kai ta gkanίkia mas όtan choreύoyn,
me chastarώmata poy se mageύoyn,
koynάne sώmata kai ta pitέ toys,
mέsa se kleίnoyne stis agkaliέs toys.
Nάis mpalamό, nάis mpalamό,
kai to loymnό t'afentikό
nάgia dόmles atzέi mpalamό
14) Στάγδην βραδέως
Στίχοι: Ορφέας Περίδης
Μουσική: Ορφέας Περίδης
Πρώτη εκτέλεση: Ορφέας Περίδης
Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Λιδάκης
Στάγδην βραδέως, ενδοφλεβίως
ορός που στάζει αργά και ισοβίως
Αρρώστια ανίατη κάθε σιωπή σου
και μια υπόσχεση είν' η φωνή σου
Στάγδην βραδέως, ενδοφλεβίως
αφού είν' αβίωτος αυτός ο βίος
Ορός κι ορόσημο κάθε φιλί σου
και πυρετός βαθύς η θύμησή σου
Στάγδην βραδέως, ενδοφλεβίως
κι ας είν' αβίωτος αυτός ο βίος
σταγόνα μιας ζωής γίνεται αέρας
για την ανάσα σου μόνο μιας μέρας
Stάgdhn bradέws, endoflebίws
orόs poy stάzei argά kai isobίws
Arrώstia anίath kάthe siwpή soy
kai mia ypόschesh eίn' h fwnή soy
Stάgdhn bradέws, endoflebίws
afoύ eίn' abίwtos aytόs o bίos
Orόs ki orόshmo kάthe filί soy
kai pyretόs bathύs h thύmhsή soy
Stάgdhn bradέws, endoflebίws
ki as eίn' abίwtos aytόs o bίos
stagόna mias zwήs gίnetai aέras
gia thn anάsa soy mόno mias mέras
15) Το Παράπονο
Στίχοι: Χριστοδούλου Δημήτρης
Μουσική: Θεοδωράκης Μίκης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
Τι θέλεις απ' τα νιάτα μου
που είναι πικραμένα
δεν ξέρεις τι θα πει καημός
τι θέλεις από μένα
Εγώ περπάτησα γυμνός
εγώ βαδίζω μόνος
μου 'γινε ρούχο ο σπαραγμός
και σπίτι μου ο πόνος
Δεν ξέρεις τι 'ναι μοναξιά
καρδιά που κλαίει τη νύχτα
όσα τραγούδια σου 'γραψα
στην κρύα νύχτα ρίχ' τα
Εγώ περπάτησα γυμνός
εγώ βαδίζω μόνος
μου 'γινε ρούχο ο σπαραγμός
και σπίτι μου ο πόνος
Ti thέleis ap' ta niάta moy
poy eίnai pikramέna
den xέreis ti tha pei kahmόs
ti thέleis apό mέna
Egώ perpάthsa gymnόs
egώ badίzw mόnos
moy 'gine roύcho o sparagmόs
kai spίti moy o pόnos
Den xέreis ti 'nai monaxiά
kardiά poy klaίei th nύchta
όsa tragoύdia soy 'grapsa
sthn krύa nύchta rίch' ta
Egώ perpάthsa gymnόs
egώ badίzw mόnos
moy 'gine roύcho o sparagmόs
kai spίti moy o pόnos
16) Λαϊκός τραγουδιστής
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Μενιδιάτης
Βλέπω φτωχούς ανθρώπους
με πληγωμένο εγωισμό
όμως είμαι ο τελευταίος
γιατί δεν έχω ούτε κι αυτό
Μάνα μου όλα περνούνε
και όλα γίνονται ξανά
όμως τούτη η θητεία
δε σταματάει πουθενά
Να απολυθώ, να φύγω
τι θ' αντικρίσω, τι θα βγει
τούτο το καψόνι μοιάζει
να είν' ολόκληρη η ζωή
Όλα τα υπάρχοντά μου
έχουν καεί σιγά-σιγά
όμως μέσα δεν αλλάζει
και σιγοβράζει μια φωτιά
Blέpw ftwchoύs anthrώpoys
me plhgwmέno egwismό
όmws eίmai o teleytaίos
giatί den έchw oύte ki aytό
Mάna moy όla pernoύne
kai όla gίnontai xanά
όmws toύth h thhteίa
de stamatάei poythenά
Na apolythώ, na fύgw
ti th' antikrίsw, ti tha bgei
toύto to kapsόni moiάzei
na eίn' olόklhrh h zwή
Όla ta ypάrchontά moy
έchoyn kaeί sigά-sigά
όmws mέsa den allάzei
kai sigobrάzei mia fwtiά
17) Πέντε Έλληνες στον Άδη
Στίχοι: Γιάννης Παπαϊωάννου, Ψηλός, Πατσάς
Μουσική: Γιάννης Παπαϊωάννου, Ψηλός, Πατσάς
Πρώτη εκτέλεση: Οδυσσέας Μοσχονάς, Σαμιώτης
Πέντε Έλληνες στον ʼδη
ανταμώσαν ένα βράδυ
Και το γλέντι αρχινάνε
κι όλα γύρω τους τα σπάνε
Με μπουζούκια, μπαγλαμάδες
τρέλαναν τους σατανάδες
Κι από κέφι ζαλισμένοι
χόρευαν οι κολασμένοι
Στο ρωμαίικο τραγούδι
κάηκε το πελεκούδι
Κι όλοι φώναζαν αράδα
να μας ζήσει η Ελλάδα
pέnte Έllhnes ston ʼdh
antamώsan έna brάdy
Kai to glέnti archinάne
ki όla gύrw toys ta spάne
Me mpoyzoύkia, mpaglamάdes
trέlanan toys satanάdes
Ki apό kέfi zalismέnoi
chόreyan oi kolasmέnoi
Sto rwmaίiko tragoύdi
kάhke to pelekoύdi
Ki όloi fώnazan arάda
na mas zήsei h Ellάda
No comments:
Post a Comment